Паспрабуйце вызначыць!

Паспрабуй вызначыць, як утварылася назва тваёй мясцовасці!

Лінгвістычная даведка

Цікава, што найбольш распаўсюджанымі словаўтваральнымі фармантамі айконімаў Мінскай вобласці з'яўляюцца наступныя 

• пачатковым спалучэннем за- (Заазер’е, Залессе, Залужжа, Зарэчча, Заполле, Задуброўе, Забалоцце і інш.). У гэтую групу ўваходзяць пераважна айконімы, этымалогія якіх звязана перш за ўсё з прыроднымі ўмовамі мясцовасці;
• назвы з фармантам –ічы амаль усе з’яўляюцца антрапаайконімамі – найменнямі, утворанымі ад імён або прозвішчаў жыхароў: Цімкавічы, Кузьмінічы, Грыцэвічы, Дзмітрывічы, Багушэвічы, Бялавічы, Міхеевічы, Мацевічы, Мікулічы, Крацэвічы, Карчакавічы, Дзядзілавічы, Ярмолічы, Варонічы, Івонцавічы, Більцавічы, Кузьмічы, Ілішчавічы і г.д.;
• фармант – шчына адносіцца да значных па памерах тэрыторый, урочышчаў, былых уласніцкіх земляў: Мікалаеўшчына, Костаўшчына, Маісееўшчына, Садоўшчына, Сасноўшчына, Лёпаўшчына, Татараўшчына, Ляхаўшчына, Анцэлеўшчына, Відэйкаўшчына і інш.;
• суфіксы прыналежных прыметнікаў (-оў-, -ёў-, -ін-, -ын-) дастаткова частотна сустракаецца ў айконімах Мінскай вобласці: Каралёў Стан, Котава, Божына, Вінорава, Міхалёва, Барсучына, Восава, Плісічына, Крычына, Юзафова, Мікуліна, Асташкава, Пятрылава і інш.;
• суфікс –к-  з’яўляецца адметным суфіксам беларускай мовы і выяўляецца ў назвах паселішчаў Пружанка, Сялянка, Старая Князеўка, Трасцянка, Матылянка, Васільеўка, Галынка, Верхалёўка, Баркі, Дамашкі, Фралоўка, Вязынка, Рыбчанка, Апенькі, Старынкі;
• суфікс -ян- сустраецца ў множналікавых айконімах Веркаўляны, Валяр’яны, Кавярляны;
• у айканіміі беларускіх зямель –ск- (-цк-) з'яўляецца глыбока традыцыйнай з'явай, якая падкрэслівае самабытнасць беларускага народа і старажытнасць тэрыторыі яго рассялення. Цікава, што такі суфікс адзначаецца з 9-10 стст., у тым ліку ў назвах двух старажытнейшых гарадоў Полацк і Смаленск. Сярод назваў Мінскай вобласці гэты суфікс прадстаўлены перш за ўсё ў назвах такіх населеных пунктаў, як Гоцк, Слуцк, Шацк, якія тэрыятарыяльна знаходзяцца недалёка адзін ад аднаго;
• сустракаецца сярод назваў Мінскай вобласці і фармант –эц- (-ец-). Напрыклад, Дварэц, Сялец, Асавец, Куранец;
• дастаткова пашыраны і фармант –цы- , які характэрны перш за ўсё для множналікавых айконімаў (Карэкаўцы, Катлоўцы, Альшэўцы, Сіўцы, Сцешыцы, Бараўцы, Сасноўцы, Лучыцы).